கராடே கிட்: சீனமும் அமெரிக்காவின் வலியும்

வெள்ளி மாலை இந்த திரைப்படம் செல்வது என்று ஏற்கனவே முடிவு செய்து வைத்திருந்தோம்.

ஏற்கனவே வந்த கராடே கிட் படங்களை பார்த்தவன் என்பதோடு மட்டும் அல்லாமல் - ஜாக்கி இருக்கிறார் என்பதாலும் - இந்த படம் நாங்கள் பார்க்க வேண்டிய பட்டியலில் வந்து இருந்தது.

மாலை நேர மயக்கத்தில் - வாரக்கடைசியின் துவக்கத்தில் திரைப்படம் பார்ப்பது மகிழ்ச்சி தருவது.

நாங்கள் திரை அரங்கம் நோக்கி பயணித்தோம்.

திரை அரங்கில் கூட்டம் சொல்லிக்கொள்ளும் அளவுக்கு இருந்தது.

திரையில் படம் ஆரம்பிக்கையில் என் கண்களில் விழுந்த ஒன்று - படம் தயரிதவர்களில் ஒருவர் வில் ஸ்மித்.

அமெரிக்காவை பிரதிநிதுவபடுத்தும் மக்களில் நம் வண்ணத்தோடு ஒத்து செல்லும் இந்த ஆப்ரிக்க அமெரிக்கர்கள் நிறைய. நம்மவர்களும் இப்போது அமெரிக்க பிரதிநிதிகள் ஆகிவருகின்றனர்.

திரையில் படம் விரியும் போதே - நாயகனின் ( சின்ன பயங்க  ) தந்தை மரணடைந்துவிட்டார் என்பது வெகு நேர்த்தியாக சொல்லப்பட்டுவிடுகிறது. அப்போதே சரன்யவோ, மனோரமாவோ, சுஜாதாவோ தான் நாயகனின் தாய் என்று மூளை நினைக்க - தாயாக வேறு ஒருவர் வர - நாம் பார்ப்பது இங்கிலீஷ் படம் என்று மூளை சொன்னது.

சீனாவிற்கு நாயகனின் குடும்பம் நகர்கிறது. சினம் மிகுந்த சீனம் நாயகனுக்கு பிடிக்கவில்லை.ஆனால் அவனது தாய்க்கு வேறு வழி இல்லை.
"இது தான் நம் வீடு. டெட்ராய்டில் எதுவும் இல்லை" - என்று சொல்லும் போது டெட்ராய்ட் பற்றி தெரிந்தவர்கள் அந்த வலியை அறிந்திருக்க கூடும்.
இன்று அந்த மாகாணம் காலி செய்யபடிகிறது. GHOST CITY என்கிறார்கள். வெறிச்சோடுகிறது என்று பொருள்.

பல நிறுவனங்கள் தங்கள் இடத்தை அங்கே இருந்து மாற்றி விட்டனர்.
"என் தாய் ஒரு ஆடோமொபில் ( தமிழில் செரியான வார்த்தை என்ன ? ) நிறுவனத்தில் வேலை செய்கிறார். அவருக்கு இடமாறுதல் ( நல்ல வேலைப்ப எங்கப்பா வேலை செய்த வங்கியில் தமிழ் நாட்டிற்குள்தான் சுற்ற விட்டனர் )" - என்று நாயகன் சொல்கிறான்.

அங்கே ஒரு சீன சிறுமியை பார்கிறான். மனம் ஈர்க்கபடுகிறான். காதல் இல்லை நண்பர்களே.

அப்போதுதான் ஒரு சீன சிறுவனிடம் சண்டை வருகிறது. சீனம் பிடிக்காமல்  போகிறது. ஜாக்கி ஒரு முறை நாயகனை காப்பாற்றுகிறார்.
பின்னர் அவனுக்காக வாதாடுகிறார். வேறு வழி இன்றி கராடே கற்று தருகிறார். சொல்லப்போனால் குங் ப்ஹு. ( தமிழர் தற்காப்பு கலை )
குங்  ப்ஹு கிட் என்று பெயர் வைத்திருக்கலாம்.

சீன சிறுமியின் குடும்பம் ஒரு நிலையில் நாயகனுக்கு முதுகை காட்டி விட - ஜாக்கியின் உதவியோடு சென்று சமாதான கடிதம் வாசிக்க.
நம்ம ஊரு ரஜினி காந்த் முத்துவில் பேசும் வசனம் பேசுகிறது சீன குடும்பம்.
கொடுத்த பொருளையும் கொடுத்த வாக்கையும் திருப்பி வாங்க மாட்டோம் நாங்கள் என்று. யாருங்க வசனம்?

ஒழுக்கம் முதலில் கற்று தரபடுகிறது. பின்னர் ஒரு நிலை படுத்தல் பின்னர் கொஞ்சம் குங் ப்ஹு. கடைசியில் நாயகன் வென்றானா என்பதே கதை.

சீனத்தின் அழகை பார்க்கும் போது மனம் கொள்ளை போகிறதும். அதுவும் மலை மேல் ஒரு பெண்ணும் பாம்பும். சீனம் சிலிர்க்க வைக்கிறது.

நம்ம ஊரின் வறுமை பணமான அளவு மேன்மை பணமாகவில்லை.

முடிந்தால் ஒரு முறை போய் பாருங்கள். ரசிப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.