Skip to main content

ஒரு அரவமில்லா காட்டில் .... பகுதி 4

பசுமை காடுகளின் நடுவில் எங்கள் தேடுதல் வேட்டை ஆரம்பமானது.

என் கை துப்பாக்கி என் கைபிடிக்குள் இருந்தது. தடினமான ஜெர்கின் என் மீது இருந்தது.

கல்லும் முள்ளும் சூழ்ந்த அந்த இடத்திற்குள் என் கண்கள் துருவி துருவி தேடியபடி இருக்க நான் பயணித்தேன். எனக்கு பின்னாடி எங்கள் ஆட்கள்.

நதி சலசல என ஓடிக்கொண்டு இருந்தது. எங்களை யாரும் தாக்க வில்லை. நாங்கள் அந்த வெட்ட வெளிக்குள் நுழைந்தோம்.

என் கை துப்பாக்கி வானம் பார்த்து வெடித்தது.

கூட்டம் சலசலத்து. அது ஒரு கோயில் திருவிழா. ஒரு நிமிடம் நிசப்பதம். சுற்றிய ராட்டினங்கள் நின்றன.

"மாடசாமி - ஓடி ஒழியாத! நாங்க வலைச்சிட்டோம் " - நான் கத்தினேன்.

கூட்டம் மௌனம் காத்தது. இளைய பெருமாள் என் பக்கத்தில் வந்தான். அந்த விஷயத்தை சொன்னான்.

இந்த முறையும் ஏமாற்றம். தோல்வி எங்கள் தோள்பட்டைகளில் உள்ள நட்சித்திரங்கள் மாதிரி எங்கள் உடுப்பில் ஒட்டிகொண்டது. தோற்றுபோவதில் ஒரு வலி உண்டு. அதுதான் வெற்றியை நோக்கி செலுத்தும் சக்தி படைத்தது. தோற்பவர்கள் எல்லாம் வெல்வதற்கு என்னவேண்டும் என்றுதான் ஆராய்வார்கள் - ஒரு நிலையில் அவர்களுக்கு எந்த விதிமுறைகளும் கண்களுக்கு தெரியாது - இது தான் ஆயுதம் ஏந்திய தோல்வியாளனின் நிலையும். கடைசி வரை தளராது போரடி விதியும் மீறாமல் வெல்பவன் - மிகவும் பக்குவம் படைத்தவன்.உயர்வானவன்.

எங்கள் நாய்கள் குரைத்தன. இருள் கவிலத்தொடங்கியது. தேடினோம் - அவன் கிட்டவில்லை. கிட்டியவற்றை அள்ளிக்கொண்டு கிளம்பினோம்.

காவல் நிலையத்திற்கு வந்தோம். நான் முகத்தை கழுவினேன். கண்ணாடியில் பார்த்தேன்.

அழுக்கடைந்த அந்த கண்ணாடியை தொடைதேன். தோற்றவனின் முகம் -கண்ணாடியில் படர்ந்தது. இதயம் வலித்தது. என்னை நானே காரி உமிழ்ந்து கொண்டேன்.

வெளியில் வந்து நின்றேன். நிலா உயரத்தில் இருந்து சிரித்தது. காவல் நிலையத்துக்குள் விசாரணை நடந்து கொண்டிருந்தது. வலியும் ரணமுமான கத்தல்கள்.

காதுகள் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

"ஆ.... " அந்த குரல் கத்தியது. உள்ளே நுழைந்தேன். வெறித்து பார்த்தேன்.

கொஞ்ச நேரம் போய் இருக்கும்.

என் கை பேசி அலறியது.

"என்ன .... சொல்ற ?" - நான் கத்தினேன். அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன். என் வாழ்வின் மோசமான நாளின் கடைசி நிமிடங்கள் அது.

வெளியில் ஓடி வந்து ஜீப்பில் அமர்ந்தேன். யாருக்கும் காத்திருக்கவில்லை. வண்டியை உயிர்பித்தேன். வண்டி பறந்தது.

நிலா மயங்கியது. நான் வேதனையில் விழுந்தேன்.

வண்டியை நிறுத்தி விட்டு பார்த்தேன். பின்னல் எங்கள் படை இளையபெருமாளுடுன் வந்திருந்தது.

"சார்..." - பெருமாள் ஓடிவந்தான்.

நான் சொன்னேன். எல்லோரும் மௌனம் காத்தனர்.

நதி சலசலத்தது.

தொடரும்

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

பெயரில் ஜீவன் இருக்கிறது ! (சிறுகதை)

நேற்றைக்கு நடந்தது போல் இருக்கிறது. ரேவதிக்கு குழந்தை பிறந்தது. ரேவதி என் மனைவிதான். ஆண் குழந்தை. சுகமாய் நடந்து இருக்க வேண்டிய பிரசவம் என்று நினைக்கிறேன். ஆனால் வயிற்ரை கீறிதான் எடுத்தார்கள். அதற்குள் ஒரு கலவரமே நடந்துவிட்டது. நாமே ஒரு நேரம் பார்க்கவேண்டுமாம் வயிற்ரை கிழிக்க. நல்ல காலம்டா! ஆமாங்க! அதேதான்!. நல்ல காலம் பார்த்தோம். வட்டம் போட்ட ஜோசியம். கட்டம் போட்ட ஜோசியம் என்று ஏகப்பட்ட ஜோசியம் பார்த்தோம். நிறைய நிறை குறை எல்லாம் ஆராய்ந்து ஒரு நேரத்தை நோட் பண்ணி கொடுத்தோம். வயித்த எந்த எடத்துல அறுக்கிறது என்று வாஸ்து தான் பார்க்கல. ஒரு நல்ல நேரத்துல புள்ளைய வெளியில எடுத்தாச்சு. அடுத்த ரகளை ஆரம்பிச்சாச்சு. என்ன பெயர் வைக்கலாம் ? இதுக்கும் ஒரு ஜோசியர் வந்தார். ஜோசியருங்க காட்டுல நல்ல மழை. நேம்-ஆலாஜி ஸ்பெசலிஸ்ட்; நியுமேராலாஜி அனலய்ஸ்ட்; எங்க ஆபிஸ் பழய டைபிஸ்ட். எங்க ஆபிஸ்ல தப்பு தப்பா டைப் அடிச்சப்போ அவன் பேரு தியாகராஜன். இப்ப யோகராஜன். பத்து விரல்லயும் மோதிரம். அதிர்ஷ்டமாம். “என்னங்க புள்ளைக்கு ‘ஷு’ -ல ஆர்மபிக்கிற பெயர் வைக்கணுமாம்” – ரேவதி சொன்னாள். நம்ம யோகராஜன் பர

த நா வரலாறு: கானாடுகாத்தான் யார் ?

மதுரையின் வரலாற்றை படிக்கிற தருணத்தில் சுந்தர பாண்டியன் பற்றி சொல்லும் போது - சோ நாடு  வழங்கிய பாண்டியன் என்று படித்த ஞாபகம். சோழ நாடு, சோ நாடு என்றே அழைக்கப்பட்டு இருந்தது. நாம் பேசும் பல வார்த்தைகளில் இன்று ஒலி எழுப்பும் பல எழுத்துக்கள் ஒரு காலத்தில் மௌன எழுத்துக்கள்.

இந்தியாவிற்கு என்று ஒரு பணக்குறியீடு: வல்லரசு விளையாட்டு

திரு கோவி கண்ணன் அவர்களின் பதிவு வாயிலாகவே இதை முதலில் அறிந்தேன். இந்திய நிலம் கொஞ்சம் காலமாகவே ஒரு வார்த்தைக்கு ஆயத்த படுத்தபடுகிறது;கனவு காண உந்தபடுகிறது; பெருமைபட நினைக்கிறது. அந்த வார்த்தை வல்லரசு. வல்லரசு என்கிற வார்த்தையின் போதையை நம் ஆட்சியாளர்கள், ஊடகங்கள் தங்களால் இயன்றவரை ஊட்ட முயல்கின்றன. வல்லரசாக இந்திய மண் மாறுவதில் நிறைய உள்ளங்களில் மகிழ்ச்சி இருக்கிறது. ஐ நா மன்றத்தில் இந்திய அரசு தனுக்கென ஒரு நிரந்தர இருக்கை நாடுகிறது.ஆயுதம் விற்பதில் நாமும் குத்தித்து விட்டோம். தென் ஆசிய பகுதியில் தன் அதிகாரத்தை நிலை நாட்ட இந்திய அதிகாரம் நினைக்கிறது. பொருளாதாரம், ஆயுத ஆற்றல், அரசியல் அதிகாரம் என்று எல்லா முனைகளிலும் தன்னை முன்னிருத்திகொள்ளும் முயற்சியில் இந்திய அதிகார நிலைகள் முனைப்புடன் செயல்படுகின்றன. பொருளாதாரத்தில் உலகத்தின் ஒரு முதன்மையான சந்தை என்கிற நிலையை இந்தியா அடைய முயன்று ஓரளவுக்கு வெற்றியும் கண்டு உள்ளது. உற்பத்தி துறையிலும் அதன் கவனம் நன்றாகவே உள்ளது. பொருளாதாரத்தில்தான் சில நேரங்களில் ஏற்கனவே வளர்ந்த நாடுகளின் வல்லரசுகளின் வணிக முறையை கொஞ்சமும் கூச்சம் இன்