ஒரு அரவமில்லா காட்டில் ... பகுதி 8

கரும் பாறை கருனைன்றி என் கண்களுக்கு முன்னால். அதில் அந்த சேலை தலைப்பு ரத்தக்கறையுடன். என் இதயம் என்னிடம் இல்லை. மெல்ல அதன் அருகில் சென்றேன் சேலை தலைப்பை எடுத்தேன்.
"மாட.....சாமி......" - நான் அலறினேன்.

காடு முழுக்க அது எதிரொலித்தது. நெஞ்சு வெடிக்க கதிரினேன். என் கை துப்பாக்கியை எடுத்து வானம் நோக்கி சுட்டேன். வேறு என்ன செய்ய முடியும் அருகில் இருப்பவர்கள் எல்லாம் எங்களவர்கள்.

எல்லோரும் என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்தார்கள். அவர்கள் பார்வையில் அதிர்ச்சி இருந்தது.

என்னை விட அவர்கள் எல்லோரும் ஒரு அடி தள்ளியே இருந்தனர். நான் அங்கு வேதனையின் வலியில் துக்கத்தின் விழிம்பில் நின்று கொண்டிருந்தேன். என் கால்கள் வலு இழந்துகொண்டிருந்தன.

நான் அந்த கரும்பாரையில் அவளுடைய சேலை தலைப்புடன் அமர்ந்தேன். அருவி என் கன்னத்தில் அறைந்தது. இந்த நதி அவளுக்கு நடந்த கொடுமையை பார்த்திருக்கும்.

நான் கண்களில் வைத்துக்கொண்டேன் அந்த சேலை தலைப்பை. வானத்தை பார்த்தேன். சூரியன் உச்சியில் இருந்தான்.நெஞ்சுக்குழிக்குள் அந்த நினைவுகள் விழுந்தன. அவளை நான் முதன் முதலில் பார்த்த நாள்.

எங்கள் திருமணம் ஒரு நிச்சயக்கப்பட்ட திருமணம். அவளை நான் பார்த்த நாளில் திருமணம் மட்டும் அல்ல காதலும் நிச்சயம் ஆனது.
அவள் முகத்தில் விழும் அந்த சுருள் முடி என் நெஞ்சில் விழும்போது சொர்க்கம் அருகில் இருக்கும் இன்பம் இதயத்தில் நிற்கும்.

என் அருகில் அவள் இருந்தால் - அவள் விழியில் நான் இருந்தால் அது சொர்க்கம்.

இளையபெருமாள் ஓடி வந்தார்.

என் தோள்களை பிடித்தார்.
"சார்"

நான் நிமிர்ந்து பார்த்தேன். எங்கள் வீரர்கள் துப்பாகிகளை கையில் வலுவாக பிடித்திருந்தனர். அவர்கள் தேட தயாராக இருந்தனர். என் கையில் அந்த சேலை தலைப்பை கட்டிக்கொண்டேன். ரணத்தை கீறி விட்டால்தான் எதிரியின் பிணத்தை பார்க்க முடியும். எந்த நிலையிலும் நாம் போரிடுவதில் பின் வாங்க கூடாது.

எங்கள் வீரர்கள் என் அருகில் வந்தனர். நான் அவர்களை பார்த்தேன். எழுந்து நின்றேன். எங்கள் பூட்ஸ்கள் தடதடத்தன. எங்கள் பயணம் மீண்டும் ஆரம்பம் ஆனது.

என் விழிகளுக்குள்ளும்  நெஞ்சுக்குள்ளும் வெறி கொடினாட்டியது. என் கண்கள் சிவந்தன. மாடசாமியை எப்படியும் பிடித்தே ஆகவேண்டும்.
தீர்மானத்துடன் நடந்தேன்.

நான் முன்னேறி நடக்கும் போதுதான் எனக்கு அந்த சந்தேகம் வலுத்தது. அந்த கபடம் உள்ள கண்கள் என் முதுகுக்கு பின்னால் இருந்து என்னை பார்த்து கொண்டிருந்தன. என் படையில் இப்படி ஒருவன் எப்படி ?

என் படைக்குள் இருந்த அவனை தரதறேவென இழுத்தேன். என் கை துப்பாக்கியை அவன் வாய்க்குள் வைத்தேன். எல்லோரும் பயத்துடன் பார்த்தனர்.

"சொல்லு" - என் டிரிகரை அழுத்தினேன். அவன் கண்களில் சாவு பயம் இருந்தது.

அவன் நெஞ்சுக்கு நடுவில் கை வைத்து கும்பிட்டான்.
எங்கள் ஜீப்புகள் கிளம்பின. மாடசாமி எங்கள் வலைக்குள் வந்து விட்டான்

தொடரும்