இரண்டு மாநிலங்கள் : ஹிந்தியர்கள் கிண்டல்

நான் இதுவரை பார்த்த பல வடஇந்திய நண்பர்கள் இருண்டு மூன்று மாநிலங்கள் பற்றிதான் தெரிந்து வைத்து உள்ளார்கள். அவர்கள் கிண்டல் அடிப்பது இரண்டு மாநிலங்களை தான்.

சொல்லாமலே பலருக்கு தெரியும். ஒன்று நம் மாநிலம் என்று.

அதிலும் நம்மவர்கள் பலர் அழகாக ஆங்கிலம் பேசுவதை சிலர் பாராட்டியதை பார்த்து உள்ளேன்.

என் ஆங்கில பேராசிரியை சொல்லுவார் - தென் இந்தியர்கள் மட்டும்தான் எல்லா எழுத்துக்களையும் உச்சரிக்க முடியும் என்று. சில வட இந்திய நண்பர்கள் ஆங்கிலம் பேசும்போது இதை நான் நன்றாக உணர்ந்தேன். ஆனால் சொல்லவில்லை. அது பண்பு அல்ல.

சரி செய்திக்கு வருவோம். அவர்கள் கிண்டல் செய்யும் இன்னொரு மாநிலம் பஞ்சாப்.

தெனிந்தியா என்றால் அது தமிழ் தான் பல வடஇந்தியர்களுக்கு. நான் தில்லி சென்று இருந்த நேரம் - ஒருவர் என்னிடம் மதராசியா? என்று கேட்ட போது - ஆமாம் என்றதும் அவர் - சென்னையா ? பெங்களூரா என்றார். எனக்கு புரியவில்லை.

அவர்களுக்கும் இன்னும் தென்னிந்தியாவின் தலைநகரம் சென்னைதான்.
அமெரிக்காவில் ஒரு நண்பர் என்னிடம் - நீங்கள் தமிழரா என்றார் ? ஆம் என்றதும் - சிருவின் படங்கள் எப்படி போகிறது என்றார். நான் அது தெலுகு என்றேன்.

சக் தே இந்திய என்று ஒரு படம் - அதில் ஒரு பெண் தன்னை ஆந்திர மகளிர் என்று சொல்லுவாள். "ஓ தமிழா ? " என்று கேள்வி வந்து விழும்.
இல்லை தெலுங்கு என்றதும் - "ரெண்டும் ஒன்றுதானே என்பார்" கேள்வி கேட்டவர்.

இந்திய மண்ணில் தனியாக சில மாநிலங்கள் தெரிவதற்கு சில காரணங்கள் உண்டு. குஜராத் - காந்தி பிறந்ததினாலும், கலவரங்களாலும்; பீகார் - மாட்டுதீவனத்தாலும் ரயில்வே யாலும்; மராட்டியம் - தொழில்வளத்தாலும்,இருண்ட உலகத்தினாலும்.

ஆனால் இவற்றில் இருந்து வேறுபட்டவை தமிழ் மண்ணும், சீக்கியர்களின் நிலமும். சீக்கியர்களும் தமிழர்களும் - ஒரு காலத்தில் இந்தியா எங்களுக்கு வேண்டாம் விடுதலை வேண்டும் என்று கோரியவர்கள். இருவரும் கடுமையான உழைப்பாளிகள். அதிலும் உலகம் முழுதும் பரவி கிடப்பவர்கள். சிகாகோவில் நான் தமிழ் சங்கங்களும் செல்வாக்கு மிகுந்த தமிழர்களையும் பார்த்து உள்ளேன்.

இந்தியாவுக்கு வெளியே செல்வாக்கு உள்ள ஒரு மொழி தமிழ். இந்தியாவில் வடமொழியில் வேர் கொள்ளாத ஒரே மொழி என்று வாஜ்பாய் வடமொழிக்கான ஆண்டை அறிவிக்கும் போது சொன்ன மொழி தமிழ்.

சீக்கியர்கள் மிகவும் உணர்ச்சி வசப்படக்கூடிய நல்ல மனிதர்கள் - என்று சொல்ல கேள்வி பட்டு உள்ளேன். சர்தார்ஜி நகைச்சுவைகள் மட்டும் அல்ல - தமிழனை பற்றிய நகைச்சுவைகளும் நிறையவே வடஇந்திய மண்ணில் உண்டு. தமிழ் தேறி மா என்று ஒரு நகைச்சுவை உண்டு.

நீங்கள் ஏன் இந்தி பேசுவதில்லை என்றால் - உங்களுக்கு ஆங்கிலம் தெரியாதா என்று கேட்டு உள்ளேன். என்ன இருந்தாலும் இந்தி தேசிய மொழி என்று சொல்வார்கள்.

 என்னோடு வேலை பார்க்கும் சில குஜராத்திகள் எங்கள் மொழியில் கலைகள் அழிந்து வருகின்றன - எல்லாம் பாலிவுட் மாயம் ஆகி வருது என்று சொல்லி உள்ளனர்.

பிஹாரி, மைதிலி, போஜ்புரி இதெல்லாம் ஹிந்தியால் காணமல் போன / போய்கொண்டிருக்கும் மொழிகள்.

சரி - ஹிந்தி மனிதர்கள் நம்மை ஏன் கிண்டல் செய்யவேண்டும். த்ரீ இடியட்ஸ் என்று ஒரு ஹிந்தி படம் அதில் எல்லோரும் வெறுக்க வேண்டும் என்றே உருவாக்கபடும் பாத்திரம் - நான் பாண்டிச்சேரி க்காரன் என்றே பதிவு செய்கிறான். அந்த கதாபாத்திரத்தை புரிந்து கொள்ளுங்கள் - நீங்கள் நம் மீதான விமர்சனங்களை புரிந்து கொள்வீர்கள்.

கல்வியில் சிறந்தவன் தமிழன் அதிலும் ஆங்கிலத்தில். தமிழர்கள் தான் இந்திய விடுதலை தருணத்திலும் அதற்கு பின்னும் சில காலம் ஆட்சியர் பொறுப்பில் அதிகமாய் இருந்தவர்கள். இதை எப்படி மாற்றுவது என்கிற போது வந்த யோசனைதான் மாநில மொழியில் பரிட்ச்சை ஆட்சியர் தேர்வுகளுக்கு என்று. அதிலும் தமிழர்கள் ஓரளவு வென்றனர். இப்போது மத்திய பல்கலைகலகம். நாடு முழுக்க ஒரே கல்வி முறை என்பது எல்லாம்.

உழைப்பில் சிறந்தவர்கள் பஞ்சாபியர்கள் - வட இந்தியாவில் நான் பார்த்த லாரி ஓட்டிகள், ஆட்டோ ஓட்டிகள், கடும் உழைப்பாளிகள் எல்லாம் அவர்களே. அவர்களின் உழைப்பு எல்லோருக்கும் தேவை படுகிறது. ஆனால் அவர்களின் முன்னேற்றம் பிடிக்கவில்லை.

இந்தியாவில் இலங்கையில் பிரச்சனை என்றபோது அதை பற்றி கொஞ்சமாவது மனிதர்களாய் சிந்தித்தவர்கள் சீக்கியர்கள் ( நான் பஞ்சாபில் வசிப்பவர்களை பற்றி சொல்கிறேன்).

ஆக - தமிழ் சொல்வது போல் பழுத்த மரத்திற்கான கல்லடிதான் இந்த நகைச்சுவைகள். இப்போது ஒரு புதினம் வெளிவந்து உள்ளது. இன்னும் படிக்கவில்லை. சேத்தன் பகத் ( சேத்தன் என்று எழுதினால் கூகுளே transliteration  -இல் செத்தான் என்று வருதுங்க ) எழுதி உள்ள புதினம் 2 states. அதே மூன்று முட்டாள் கதை எழுதியவர்தான்.

பகத் ஒரு பஞ்சாபி - அவர் மனைவி ஒரு தென் இந்தியர் என்று கேள்வி. இந்தியாவில் அதிகம் கிண்டல் செயப்படும் இரண்டு மாநிலங்கள் பற்றிய புதினம்! படித்தவர்கள் சொல்லுங்கள் கருத்தை.